عباس قائدامینی هارونی؛ رضا ابراهیم زاده دستجردی؛ مرتضی ترابی
دوره 3، شماره 1 ، خرداد 1401، ، صفحه 96-112
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثرات قابلیت رهبر بر رضایت ارتباطی کارکنان از طریق ارتباط اثربخش است. روش‌شناسی پژوهش: جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان مناطق 15 گانه شهرداری اصفهان بودند، که تعداد آن‌ها بر اساس آمار واحد منابع انسانی 2255 نفر است، با توجه به حجم هر منطقه با استفاده از فرمول کوکران 661 نفر حجم نمونه انتخاب گردید و افراد نمونه ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثرات قابلیت رهبر بر رضایت ارتباطی کارکنان از طریق ارتباط اثربخش است. روش‌شناسی پژوهش: جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان مناطق 15 گانه شهرداری اصفهان بودند، که تعداد آن‌ها بر اساس آمار واحد منابع انسانی 2255 نفر است، با توجه به حجم هر منطقه با استفاده از فرمول کوکران 661 نفر حجم نمونه انتخاب گردید و افراد نمونه با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی و طبقه‌ای متناسب با حجم هر طبقه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های موردنیاز در این پژوهش از پرسشنامه‌های استاندارد استفاده گردید و روایی و پایایی آن‌ها مورد آزمون قرار گرفت که از روایی و پایایی بالایی برخوردار بوده‌اند.یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل‌های انجام‌شده در پژوهش نشان داد که قابلیت اعتبار رهبر از طریق ارتباطات اثربخش بر رضایت ارتباطی تأثیر دارد. با توجه به خروجی وارپ مقدار معناداری برای تأثیر مستقیم قابلیت اعتبار رهبر بر رضایت ارتباطی و همچنین تأثیر قابلیت اعتبار رهبر بر رضایت ارتباطی از طریق ارتباط مؤثر معنادار است. قابلیت ارتباط رهبر بر ارتباطات مؤثر و رضایت ارتباطات تأثیر مثبت دارد همچنین تأثیر مستقیم ارتباطات مؤثر بر رضایت ارتباطات مثبت می‌باشد.اصالت/ارزش افزوده علمی: پژوهش حاضر در راستای همین موضوع به بررسی اثرات قابلیت رهبر بر رضایت ارتباطی کارکنان از طریق ارتباط اثربخش کارکنان مناطق 15 گانه شهرداری اصفهان می‌پردازد.
